In plaats van een feestje besloot ik ter ere van mijn verjaardag ons te trakteren op vier dagen Parijs. Ik was er voor het laatst als begin twintiger en mijn echtgenote had nog nimmer de eer om de stad van de liefde te ontdekken. Met een koffer gevuld alsof we drie weken op pad gingen stonden we op een druilerige zondagmorgen op het perron. Mijn levenspartner kijkt niet op een paar kledingstukken, echter het hoofdgewicht bestond uit de vele flesjes en potjes gevuld met shampoo, conditioner, ochtend-, middag-, avond- en nachtcrème. Speciale verwennerij voor de voeten en uiteraard het onmisbare parfum. Ik tilde mij een petite fracture, maar plek voor een tube spierbalsem was er helaas niet meer.
Na tweeëneenhalf uur zweven stonden we op Gare du Nord. Een voorzichtig zonnetje prikte ons welkom en we gingen op verkenning. In de Thalys spraken we over de film “Hugo” die zich afspeelde binnen dit station, maar de actuele locatie zag er – helaas – toch wat minder romantisch uit. Gehaaste reizigers, een rommeltje aan kiosken en snorrende taxichauffeurs gaven ons toch een ander, minder opwindend, beeld. Het mocht de alpinopet en de pret niet kreukelen dus daalden wij af onder de straten van Parijs om onze metro te vinden.
Hijgend en gebukt onder de last van de reeds omschreven koffer bereikte ik de begane grond van de Franse hoofdstad en sprak ik – in mijn beste Frans – een taxichauffeur aan. Ons hotel zou volgens de reisbeschrijving op 200 meter afstand van het metrostation liggen. “Le con” bevestigde onmiddellijk mijn vooroordeel ten opzichte van het Franse volk en wees mij een omweg. Uitgeput stortte ik neer voor de geschrokken receptionist. Hij had nog nooit een zodanig opgeblazen, piepende en opgefokte Ollandère voor zijn balie gehad.
Onze kamer is een kleine beschrijving waard. Een semi-modern ingericht hok. Twins van 120 cm breed. Een kast van 100 x 30 cm en een badkamer met alles erop en eraan, maar zo smal dat bij de grote boodschap mijn knieën tegen de muur de kracht op de sluitspier beïnvloedde. Bij mijn eerste kennismaking met de douche zat mijn buik klem tussen deur en sponning en werd mijn achterste, tegelijkertijd, gekoeld door de wastafel. Overigens prima geslapen in le petit-jumeaux.
Het typisch Franse ontbijt nuttigde ik dans un petite chambre aussi. Als ik ging zitten stortte ik een meter naar beneden en landde met mijn mond op tafelhoogte, zodat ik de croissant met confiture zo naar binnen kon schuiven.
Verder was onze ontdekkingstocht door Parijs een ware belevenis. Wat een geweldige stad. De metro functioneert, is betaalbaar en ontzettend gezellig. Menig straatmuzikant trakteerde ons op sfeermuziek en de aansluiting op de andere lijnen is prijzenswaardig. OV Nederland kan hier nog un petit point aan zuigen! Verder is het opletten geblazen waar je wat consumeert. Enorme prijsverschillen, maar de gewiekste reiziger kan voor relatief weinig geld zich gedurende een dag uitstekend vullen met de heerlijkste spijzen en dranken. De bediening is uitermate vriendelijk en in, tegenstelling tot het algemeen vooroordeel, prima in staat om je ook in het Anglais te woord te staan.
Iedere keer, wanneer wij boven de grond kwamen was het weer een nieuwe wereld waarin wij stapten. Van mondaine tot cultureel en van koninklijk tot extra ordinaire. Kortom vier heerlijke dagen, gevoelige voetjes, verzuring der spieren en een voor mij hernieuwde kennismaking met de lichtstad. Een stad die je omarmt, opzuigt en je doet beseffen dat hoe petit je hotelkamer ook is, jij in die prachtige stad toch echt de allerkleinste bent.
