Als kind spaarde ik, geïnitieerd door mijn moeder: sigarenbandjes, speldjes en sleutelhangers. Voor de sigarenbandjes en de speldjes waren speciale albums in de handel en de sleutelhangers hingen allemaal aan een zelf gepunnikte ‘worst’. Nederlanders zijn een spaarzaam volkje; van DE-punten tot Shell-zegels en van kassabonnen voor gratis taart tot bonuspunten. Zelf heb ik daar niets mee, dus voor mij geen Airmiles, geen FreeBees en al helemaal geen koopzegels of stempelboekjes voor gratis wasbeurten of kortingen, die je toch al zelf hebt betaald. Gratis in dit land bestaat niet, maar op de een of andere manier hebben Nederlanders iets met dit fenomeen.
Het enige wat ik wel spaar zijn letters. Ik heb er vele en gelukkig ook een behoorlijk aantal, ook meer dan dubbele exemplaren. Nee, ik ruil ze niet, ik heb ze nodig. Letters sparen is geen sinecure en het duurde ook vele jaren voordat ik het kunstje doorhad. Maar inmiddels ben ik uitgegroeid tot een echte fanatieke letterverzamelaar. Ik heb een speciale band met mijn verzameling. Namen geef ik ze niet, die hebben ze al van zichzelf, maar ik vind het heerlijk om ze regelmatig door elkaar te husselen en ze dan te vormen tot vlot lopende volzinnen. Ik merk dan meteen, dat ook zij het naar de zin hebben, zolang de zin maar loopt. Helemaal fantastisch vinden ze het wanneer ik ze melodieus hussel. Bijvoorbeeld:
Vlieg als een ballon
mee, op de wolken van gevoel.
Voel je vrij.
Kus de rust.
Overzie vanuit de lucht
het gekrioel van weleer.
Warm je in de zon
en verdwaal niet meer.
Helaas heb ik ook een aantal lastige exemplaren. Die laten zich niet zo snel vormen. Vooral de “Q” is een dwarsligger. Maar ja, als ik hem een keer gebruik dan word je overmand door zijn pracht. “Ik drink mijn Daiquiri en raak daardoor eloquent. Neem ik teveel dan krijg ik quadriplegie. Mijn inquilien houdt het bij Aquavit, maar deze is voor mij niet adequaat en levert, quovis modo, geen bijdrage aan mijn loquomanie”. Ik gebruik hem niet te vaak, want de ervaring leerde mij dat onderweg dan lezers afhaken en voor hen verzamel ik juist.
Ik ben gek op mijn letters, koester ze, proef ze op mijn tong en spreek ze hardop uit. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Dus mocht u thuis ergens in een laatje, of op zolder letters tegenkomen en u vraagt zich af: “wat moet ik ermee?” schroom dan niet om ze voor mij te bewaren. Als ik ze nodig heb kom ik ze bij u halen. Ik beloof u er zuinig op te zijn en in het voorkomende geval netjes te schikken. Ik hoop mijn verzameling nog lang met u te kunnen delen.
