Het heeft eventjes geduurd, maar mijn oudste zoon kondigde enkele maanden geleden aan, dat de familie wel weer toe was aan een feestje. En nu is het bijna zover. In november gaat hij trouwen. “Trouw niet voor je veertig bent” zongen de Havenzangers in 1987. Hij was toen 6 jaar en had geen idee van de liefde, het huwelijk en al helemaal niet van het consummeren hiervan. Buiten spelen, Bassie en Adriaan en met mij voetballen waren toen zijn hoogtepunten. En nu vierendertig jaren later is hij letterlijk door de knieën gegaan. Op de oudste brug van Maastricht, de Sint Servaasbrug. In de stad waar zijn opa is geboren. Mijn vader, die ook wel van een feestje hield.
Een lieve, prachtige vrouw gaat hij trouwen. Als ik ze samen zie, dan zie ik twee sprankelenden mensen. De liefde spat ervan af. Ze gunnen elkaar ruimte en ze lachen veel met elkaar. Zij passen bij elkaar als Kooten en De Bie en als Romeo bij zijn Juliet. Twee warme mensen, die opgaan in elkaar. Mooi om te zien en iets om dankbaar voor te zijn. Tenslotte is dát wat je wilt voor je kind(eren); geluk! En dat hun leven maar een lang feestje mag zijn.
Enkele weken geleden stonden zij voor de deur. Een vraag verpakt in een symbolisch cadeau: of ik op hun trouwdag de ceremoniemeester wilde zijn. “Een betere kan ik mij niet wensen pap!”. Ik schoot vol en zei uiteraard ja tegen zo’n eervolle ‘baan’. Sindsdien, staat het feestje in het middelpunt van mijn en onze dagelijkse bezigheden. D’r komt wel wat kijken bij zo’n feestje. Locaties, gastenlijst, kleding, ringen, vervoer, parkeren etc. En voor het slapen gaan even het rijtje af: heb ik hier aan gedacht, heb ik dat wel genoteerd? Maar, ik doe het graag, heel graag zelfs. En de politici in Den Haag kunnen nog wat leren van onze voortvarendheid. Knelpunten op een ander niveau, ja dat klopt, maar onbevreesd in het nemen van beslissingen of het doorhakken van lastige knopen.
Kortom: het feestje, waar de familie al zo lang op wacht is in aantocht. En wat kijk ik ernaar uit! En met mij iedereen, die het verloofde stel in zijn of haar hart heeft gesloten. Samen maken wij er een ongelooflijk mooi feestje van. Met ruimte voor de lach en de traan. Volop spijzen en dranken. Mooie woorden. Samen een prachtige herinnering maken voor later. Want één ding is zeker: die Slijpertjes houden ervan en kunnen een feestje bouwen.
