Vanaf het moment van de uitbraak wordt erover gesproken en geschreven. Wij staan op met Covid-19 en gaan ermee naar bed. Hopelijk figuurlijk gesproken dan. Maar je kunt geen krant openslaan, geen praatshow bekijken, de sociale media scannen, of …

Wat mij vooral heeft gestoord is – dat zeker de eerste tijd – er enkel werd gesproken over ziekenhuizen, IC’s en verpleegkundigen. Natuurlijk stonden en staan zij in de vuurlinie, maar werden andere belangrijke werknemers in de ‘vitale’  beroepen volledig miskend. 

Zelf ben ik werkzaam in de ouderenzorg en gelukkig is daarvoor in de afgelopen weken aandacht, ook in de media, gekomen. Slecht nieuws verkoopt, dus alle redacties van de welbekende praatprogramma’s hebben zich erop gestort. Toch blijft men steevast vasthouden aan het enkel benoemen van artsen en verpleegkundigen. En daarmee wordt een ernstig tekort gedaan aan de: verzorgenden, helpenden, huiskamerassistenten, activiteitenbegeleiders, schoonmakers, geestelijk verzorgers, logistiek medewerkers, technici en die kanjers, die er dagelijks voor zorgen, dat de bewoners eten en drinken krijgen. Onmiskenbaar zijn zij belangrijke schakels in het zorgproces. Omdat de laatste weken er steeds meer bekend wordt over de besmettingen in verpleeghuizen en woonzorgcentra staan óók zij in de vuurlinie.

Natuurlijk is het ondoenlijk om iedere keer al die verschillende functies te benoemen, maar door dit stukje hoop ik dat men ook aan die groep medewerkers denkt, die dagelijks fantastisch en zeer belangrijk doet.

En buiten de zorgsector zijn er nog velen, die dagelijks onze samenleving laten draaien. Werken in de publieke sector eist zijn tol en het is dan ook niet verwonderlijk, dat er voor deze groep nu om meer geld wordt gevraagd. Wij mensen zijn echter kort van memorie, nu wordt er geapplaudisseerd, worden er spandoeken opgehangen, trottoirs versierd en bloemen uitgereikt. Zodra het enkel nog Coro-napraten is en alles enigszins ‘nieuw normaal’ ben ik bang, dat die erkenning weer op op de achtergrond verdwijnt.

En mochten jullie het gemist hebben, juist voor al die mensen schreef ik enkele weken geleden: Jij doet er toe!