En daar sta ik dan weer op de drempel van een nieuw jaar. 365 dagen die lonkend staan te wachten om mij te omarmen. 8.760 uren om te vullen met: liefde, vriendschap, hobby’s, werken, eten en slapen. Een heerlijk vooruitzicht. Net als voorgaande jaren heb ik mijzelf niets voorgenomen. Voornemens zijn leuk, maar in de praktijk verdwijnen zij vaak als sneeuw voor de zon. Je moet de dingen doen die je graag wilt.
Genieten van elke dag wordt natuurlijk ook beïnvloed door je omgeving en door de dingen die op je pad verschijnen. Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik, door mijn werk, veel mensen mag ontmoeten en bijna iedere werkdag anders is. Ik heb een afwisselende baan en het is dagelijks voortdurend schakelen tussen luisteren, begrijpen, sturen, begeleiden, dwingen, uitleggen, prikkelen en controleren. Daarnaast de ruimte nemen voor ontspanning en het verder ontwikkelen van mijn persoonlijkheid.
Dankzij mijn genen ken ik mijn verantwoordelijkheden, zie ik het leven als een feest en ben ik mij er degelijk van bewust dat ik er zelf iets van moet maken. Als puber was ik zwaar op de hand, als volwassene vier ik mijn feestje. Ik geniet, ik twijfel. Ik zing, ik droom. Mensen zijn mijn drijfveer. Het zijn mensen waarvoor ik het doe en het zijn mensen die ertoe doen. Gelukkig leg ik makkelijk contact en daardoor ben ik ook in staat om de homo sapiens daadwerkelijk te ontmoeten, te ontdekken en te ontrafelen. Heel veel ont- maar daardoor niet ontmoedigd. Ik ben mijzelf, ik vrees niet en stel mij kwetsbaar op. Alleen dán ontmoet ik de echte mensen en kom ik erachter dat het leven niet beangstigend is. Een mens lijdt het meest door het lijden wat hij vreest.
525.600 minuten wachten op mij om er uit te halen wat voor mij belangrijk is, of wat ik leuk vind. En volgend jaar omstreeks dezelfde tijd zal ik nog steeds niet alles hebben gedaan wat ik wilde. Een mens moet nog wat te wensen hebben. Daarmee zet ik een nieuwe stip op mijn horizon. Een stip waarvan ik een mijlpaal kan maken.
Hoe oud ik word weet ik niet. Om mij heen zijn al veel dierbaren, op jonge leeftijd, weggevallen. Ze zijn niet dood. Ze leven in mij voort en ik koester dierbare herinneringen. De geest is sterker dan het lichaam. Ik heb mijzelf ingezet op 80 jaar met hopelijk nog een paar bonusjaren. Dus ik heb nog een kwart eeuw om mijn dromen na te jagen. Nog 100 jaargetijden om van te genieten. Wat ik absoluut niet wil is op mijn sterfbed terug te kijken met spijt. Spijt komt in mijn woordenboek niet voor en dat wil ik graag zo houden.
Een nieuw jaar lacht mij toe. Daarin zullen zaken gebeuren waarin ik geen directe invloed op heb. Maar ik accepteer de zaken zoals zij op mijn pad komen. Soms kost dat enige moeite, maar uiteindelijk win ik het van mijzelf. Ik begroet elke nieuwe dag en ben dankbaar dat ik daarin een rol van betekenis kan en mag spelen. Ik wens jou hetzelfde toe. Geniet! 31.536.000 seconden zijn zo weggetikt.