Het is inmiddels alweer 3 weken geleden dat de familie haar feestje had. Het was door de aangepaste coronamaatregelen de week daarvoor nog wel even ouderwets billen knijpen. Kon de gemeente haar agenda zodanig aanpassen zodat alle festiviteiten naar voren konden worden geschoven? Het zat het ons mee, wij kregen groen licht van de gemeente en na nog wat laatste aanpassingen in het programma kon het aftellen beginnen.

De dag begon grijs en bleef grijs, maar in al onze harten scheen de zon. Nadat ik het bruidsboeket had opgehaald reed ik naar de bruidegom. De bruid had zich verschanst in ‘haar’ kasteel, omringt door visagiste/kapster, getuige, moeder, foto- en videograaf. De ‘gom’ dribbelde gespannen door zijn appartement. Ik probeerde hem gerust te stellen. Alles was goed voorbereid, alles zou goed komen, zolang hij maar op het juiste moment “ja” zou zeggen. Zijn aanstaande uiteraard ook, maar daarin had ik het volste vertrouwen. Hup het kostuum in. Op de wijze zoals de leverancier had geadviseerd: sokken aan; broek aan, nog niet dicht doen, maar op je enkels houden; eerst je schoenen aan, dan pas de broek omhoog. Onderhemd in de onderbroek; overhemd en dan de rest. Kopje koffie, slap ouwehoeren, nog een kopje koffie en ijsberen. Om 10:15 uur reden wij richting het gemeentehuis. Vanaf het moment van aankomst stond ik in modus ‘ceremoniemeester’. Alles stond in het teken om die dag onvergetelijk te maken voor mijn zoon en schoondochter.

De trouwambtenaar was ongekend! Ik heb nog nooit meegemaakt, dat er zo’n mooie persoonlijke ceremonie werd gehouden. Compleet met een eigen geschreven gedicht en vertaald in het Indonesisch (menantu saya dari indonesia); haar man, die de ceremonie volledig op video heeft vastgelegd en het persoonlijk benaderen van alle getuigen om een wens of boodschap voor het bruidspaar uit te spreken. Zij vertelde mij, dat zij een ongelooflijk goede klik met het bruidspaar had. Dat was wederzijds en mogelijk, dat dit de oorzaak van zo’n mooie invulling is geweest.

Ik zal je verder niet vermoeien met alle details, want dat zijn er nogal wat. Maar de bruiloft heeft plaatsgemaakt voor een mooie herinnering. Alles klopte! Van de receptie, tot de bruidstaart, de drankjes, het diner, de speeches en de afterborrel in de bruidssuite (de horeca moest dicht om 20:00 uur). En alles wat er tussendoor en omheen was georganiseerd.

Echter het allermooiste van die dag was het erbij kunnen zijn. En met eigen ogen aanschouwen hoezeer mijn kind gelukkig is met zijn kersverse echtgenote. Zij hadden voor elkaar een gelofte geschreven en ik krijg nog een brok in mijn keel als ik in gedachten mijn zoon oog in oog met zijn bruid zie staan: “… my love, look around this room. Can you feel the magic? …” “I will promise you I will be always at your side …” Deze verbintenis is gebaseerd op ware liefde. En ware liefde is het mooiste en het meest kostbare wat je kunt bezitten. Ware liefde overwint alles en is een baken in deze verdeelde en onverdraagzame samenleving. Gelukkig ken ik meer mensen in mijn omgeving, die ware liefde hebben in hun leven. Ik wens het iedereen toe. Het maakt je mild en helpt je te relativeren. Vier het leven, vier de liefde! De liefde is overal: tussen mensen, bij dieren, in de muziek en de natuur. Stel je open, kijk, luister en ervaar.

L aad

I n

E lke

F amilie

D eze

E nergie