Normaliter sta ik positief in het leven. Maar ook ik ken zo mijn ergernissen. Je kent dat wel van mij. Ik heb er ooit de column ‘Gifkikkeren’ over geschreven. En naar het schijnt is het een goede therapie om dat soort zaken van je af te schrijven. Wel, heel toevallig vind ik schrijven leuk, heb ik een eigen website voor mijn schrijfsels en borrelt het in mij van kleine en grote ergernissen. Wellicht herken jij je er ook in. Zo niet, ook goed, want ik heb – door het aan het papier toe te vertrouwen – mijzelf het uurtarief van een psycholoog bespaard.

Erg:

Deze week kreeg ik van mijn bank mijn nieuwe wereldpas. Een mooi kleurrijk exemplaar en jawel, uitgerust met de mogelijkheid tot contactbetaling. Niet te verwarren met betalen voor een contact. Keurige brief erbij, heldere uitleg en het verzoek om mijn nieuwe pas aan de achterzijde meteen te voorzien van mijn handtekening. Gloeiende, godgloeiende klotezooi! Op de achterkant een vakje van exact 3 x 0,5 cm, vol gekliederd met gekleurde figuurtjes, met de ruimte van nog wat minder voor mijn – mag ik wel zeggen – zeer fraai vormgegeven en sierlijke handtekening. Welke imbeciel heeft dit bedacht? Vast een, die alles ondertekent met een kruisje. Gevolg: een onleesbare handtekening, waar geen hond meer naar kijkt.

Erger:

Bijna twee jaren geleden liet ik mijn energieleverancier weten dat ik geïnteresseerd was in hun TOON. Ik ben wel van de gadgets en dit is er één van. Ik weet dat ik uiteindelijk TOON driedubbel betaal, maar het op afstand regelen van mijn huistemperatuur leek mij wel wat. Nu heb ik stadsverwarming en Eneco liet mij weten, dat TOON nog niet mogelijk was voor mij. Maar, zo lieten zij mij weten, dat dit in de toekomst zeker mogelijk zou worden. En in maart van dit jaar was het dan zo ver. TOON was klaar voor de stadsverwarming en ik kon mij aanmelden. Zo gezegd, zo gedaan. Dezelfde week had ik al een nieuw contract en ik was in afwachting van de monteur. De maanden verstreken. Ik waagde er nog maar een telefoontje aan. Geduld, meneer, geduld, het was druk, ik stond in het systeem en ik zou via de e-mail worden geïnformeerd. Juli 2015, hoera! TOON zou bij mij thuis komen. Om 08:00 uur stond de monteur voor de deur en na een kop koffie ging hij aan de slag. Na 10 minuten: ” het spijt mij meneer, maar uw installatie is niet geschikt voor onze TOON”. Iets met de warmteklep of zo. Een zeer technisch verhaal, die mij geen reet interesseerde. Wat mij wel interesseerde: Eneco heeft de installatie in mijn koopwoning aangelegd; Eneco onderhoudt de installatie; Eneco dient exact te weten welke klant, wat voor installatie en van welk bouwjaar heeft. Echter van dit al noppes, niks, nada. Mail gestuurd met mijn verontwaardiging, geen antwoord. De kracht van Twitter bracht de zaak aan het rollen. Een en ander uitgesproken en met een excuus plus een kleine vergoeding in het vooruitzicht, heb ik TOON voorgoed uitgezwaaid.

Ergst:

Gisteren in de media werd er vol trots gemeld, dat Nederland, na de USA en Engeland, als derde land de meeste bommen had gegooid op IS-doelen. Hoe trots kun je zijn als speldenkop op de wereld? Waarom deze media aandacht? Vooropgesteld, dat ik de acties van IS niet goedkeur, maar met dit soort acties vanuit een F16 vallen er toch maar al te vaak burgerslachtoffers. Dus absoluut geen reden om jezelf fier op de borst te slaan. Dacht men nu werkelijk op NPO1 dat Nederland hierop zat te wachten? Kom op media van Nederland, ook in de komkommertijd zijn er best nog wel betere berichten om met ons te delen.

Maar weet je nu wat het allerergst is? Dat ik het einde van mijn column heb bereikt en nog steeds niet opgelucht ben. Wellicht moet ik toch maar een keertje een uurtje ergens op de bank. Lekker ontspannen ergens iemand anders ergeren.