Lieve jongen,
Uit mijn hart schrijf ik je deze brief. Misschien zit je er helemaal niet op te wachten, maar het helpt mij ook om mijn achtbaan van gedachten uit te schrijven. Dat sterkt mij en hopelijk jou ook een beetje.
Het zit je even niet mee! Woelige baren, oneindige gedachtenstromen, plakkerige webben en ik huil stilletjes om jou. Stilletjes, omdat ik zoveel van je hou en ik weinig voor je kan doen in deze. Het is jouw strijd, jouw groei en jouw leven. Af en toe zie ik gelukkig die prachtige lach op jouw gezicht. Dan stralen je ogen en krult elke plooi in jouw gezicht van positiviteit. Dan denk ik terug aan dat parmantige mannetje van weleer. Ondeugend, vol kattenkwaad maar zelfverzekerd en klaar voor de wereld. Dat kereltje, dat uitgroeide tot een intelligente volwassen man. Die empatisch is, creatief, gevoelig en af en toe moeite heeft met al die prikkels, lastige confrontaties en vele levensvragen.
Maar weet je, jij bent strijdbaar genoeg om ook hierin je weg te vinden. Diep in mij zit het geloof dat je jezelf bevrijdt, dat je weer in balans komt en iets geweldigs moois maakt van je leven. En dat geloof wordt gesterkt in de wetenschap dat er lieve mensen om jou heen zijn. Waar je terecht kunt, jezelf kunt zijn en tot rust kunt komen wanneer je jezelf dreigt vast te ketenen aan al dat denken wat je doet. Er komt een moment, dat zelfs op de meest kille en sombere herfstdag de zon toch voor en in jouw gaat schijnen. Dat je blaakt van energie en onderweg bent met en naar mooie herinneringen. Vanaf dat moment zal die zon voor jou blijvend schijnen en zal jouw stralende levensvreugde die ander verlichten. Die ander, die jou nodig heeft, of die ander die van je houdt en geniet van elk uur dat je samen bent.
Lieve jongen, je hoeft het niet alleen te doen; je hoeft niks te bewijzen. Het bewijs ben jij. Je bent uit liefde geboren en ik ben zo trots op mijn prachtige kind. Ik heb je losgelaten, maar ik zal je altijd anders vasthouden. Zodat je weet dat er – wat er ook gebeurt – een plek is waar het warm en veilig is.
Maar dat betekent nog even hard werken, een lange weg, die af en toe omhoog gaat en soms naar beneden. Dat geeft niet. Dat betekent dat je onderweg bent. Maak gebruik van de wind, die in je rug blaast. Volg je eigen kompas en vergeet niet te genieten van het uitzicht en de mensen, die je vergezellen. En aan het einde van die weg zal ik er ook zijn. Ik zal op je wachten, je aankijken en je knuffelen. En als ik dan jouw stevige omhelzing voel, jouw rustige ademhaling hoor en in jouw sprankelende ogen kijk, dan weet ik dat het goed is.
Met al mijn liefde in mij voor jou wens ik je een goede reis!
Veel liefs van papa.