verhalen en columns

Doodgewoon

Ons nieuwe kabinet probeert een bredere doelgroep te paaien. Dit doen zij door hen aan te spreken als ‘normale’ mensen. Volgens het ” WikiWoordenboek”: normaal = gangbaar, gewoon. Ik ben een gewone man. Meer dan een halve eeuw geleden geboren in een gewoon gezin en gewoon opgegroeid. Ik woon gewoon in een huis in een doodgewone straat en gewoon in de Randstad. Ik heb een zeer leuke, maar gewone auto. Gewone kleding, maatje schoen: doodgewoon. Ik gedraag mij heel normaal. Rutte zou trots op mij moeten zijn.

Wanneer ik de voorgaande zinnen teruglees klinkt dit heel erg saai, maar het tegendeel is waar en daarin zit nu juist het ongewone. Want ik ben omringd door veel lieve mensen. Een lieve, zorgzame vrouw, lieve kinderen en lieve vrienden. Ik heb de meest fantastische baan, die er maar is; er mede voor zorgen dat kwetsbare mensen een fijne dag kunnen hebben.  Én ik ben gezond. Is dat normaal? Ik dacht het niet. Dat is rijkdom! Echter als normaal mens sta ik dagelijks op en besef ik niet altijd dat het leven niet vanzelfsprekend is. Gezond opstaan lijkt heel normaal, maar is het natuurlijk niet. Het is iets om dankbaar voor te zijn. Om mij heen zie, lees en hoor ik de meest verschrikkelijke dingen die andere mensen overkomen. En waar maken de gewone mensen zich hier in Nederland druk om? Bijvoorbeeld: om zwarte pieten, die Spaanse edelmannen zijn geworden en dat dát ook weer niet goed is. Om het weer. Om hondenpoep. De files, het rijgedrag en het Nederlands elftal. Als wij de luxe hebben om ons over dit soort zaken druk te maken, dan lijkt dat normaal, maar is het natuurlijk niet.

Wen er maar aan, dat je belasting moet betalen. Wen er maar aan, dat niet alles wat je wenst mogelijk is. Wen er maar aan dat, niet alle mensen elkaar gelijk zullen geven of altijd mee zullen gaan met jouw ideeën. En wen er maar aan, dat wanneer je eenmaal je stem hebt uitgebracht binnen een coalitie verkiezingsbeloftes weleens sneuvelen. En wanneer de dames en heren politici ons werkelijk als normale mensen willen zien en behandelen, dan begint het met echte openheid. Leg uit waarom je bepaalde beslissingen hebt genomen en strooi ons geen zand in de ogen met ingewikkelde volzinnen. Maak de normale mens niet bang met dood en terreur wanneer er aanwijzingen te weinig, of er nog helemaal niet zijn. Ook al zijn wij normaal, wij zijn niet dom en wensen ook niet dom gehouden te worden.

Ons vrije Nederland, dat kleine stipje op de wereldkaart, met haar goed draaiende economie, begaanbare wegen en volle winkels is geen doodgewoon landje aan de Noordzee. Want in deze wereld is het niet normaal om je te kunnen wentelen in zoveel veiligheid. Laten wij met elkaar die vrijheid koesteren en elkaar wat licht in de ogen gunnen. In oppervlakte is Nederland zeker niet groot, maar als wij elkaar de ruimte gunnen blijft ons abnormale leven doodgewoon!